Recenzja książki „Buszujący w zbożu”

Dorosłość jest pełna absurdów – etap życia, w którym ludzie powinni być rozważni, zamienia ich w hipokrytów.

Jednym z najbardziej ponadczasowych portretów buntu we współczesnej literaturze jest powieść “Buszujący w zbożu” J.D. Salingera. Choć dzieło to polaryzuje ludzi i wzbudza mieszane uczucia, to wciąż rezonuje z nowymi pokoleniami młodych czytelników. “Buszujący w zbożu” ukształtował amerykańskie społeczeństwo i wciąż jest nieodłączną częścią popkultury na całym świecie. Jest to głęboko humanistyczna analiza młodzieńczego buntu, alienacji, kryzysu tożsamości i procesu wkraczania w dorosłość, zarazem krytykując dorosłość.

Powieść opowiada o losach nastoletniego Holdena, próbującego odnaleźć się w świecie, który uznaje za pozorny, nieuczciwy, sprzeczny, gorzki i daleki od autentyczności. Mimo że odpowiedzią głównego bohatera na przeciwności losu jest chłodny sarkazm i cynizm, to w głębi serca jest jednostką bardzo wrażliwą i zranioną, desperacko walczącą o dziecięcą niewinność. Społeczeństwo jest w jego oczach przesiąknięte hipokryzją (w szczególności dorośli).

Swobodna struktura utworu przypominająca pamiętnik młodzieńca pełnego nieoszlifowanych przemyśleń nie przemawia do każdego, lecz podkreśla wartości, które próbuje przekazać nam autor. Powieść ta nie potrzebowała ekscytującej przygody do ugruntowania swojej pozycji jako klasyka literatury – to szczery opis uniwersalnych doświadczeń jest zasługą jej sukcesu. Niektórzy ją kochają, a niektórzy nienawidzą, jednak obraz społeczeństwa, jaki przedstawia ta książka, zdecydowanie zasługuje na głęboką analizę. Warto dać szansę “Buszującemu w zbożu” i przeczytać to dzieło.

Adrian Gromow 4L

Zafascynowała Cię jakaś książka? Pragniesz polecić ją komuś innemu? Podziel się swoimi wrażeniami w krótkiej recenzji.

Małgorzata Żmudzka